Nofelau Nawr: Modrybedd Afradlon

An entertaining, light-hearted novel for Welsh Learners about the crazy and incredible escapades of two septuagenarian aunts, their nephew and dog creating havoc for the law and hotel owners as they travel around Britain without paying for accommodation or for the cars they buy with counterfeit cheques.

Review :
Ers i mi ddarllen y nofel O Law i Law wedi ei haddasu ar gyfer dysgwyr rhyw ddeng mlynedd yn ôl, dw i wedi cynghori dysgwyr eraill i wneud yr un peth – darllen addasiadau o’r clasuron. Llên yw’r ffordd orau o ddatblygu clust at lif naturiol unrhyw iaith. Mantais addasiad yw bod geiriau newydd yn ymddangos yn eu cyd-destun gan gael eu cyfieithu ar yr un pryd (fel arfer ar waelod y tudalen). Dw i’n falch, felly, fod Gwasg Gomer yn parhau i gyhoeddi ‘Nofelau Nawr’ ar gyfer oedolion sydd wedi dysgu’r iaith ers ‘blwyddyn neu ddwy’. Comisiynir y nofelau hyn ar gyfer dysgwyr yn arbennig, ac maent felly yn her i’r awduron adnabyddus sydd wedi cyfrannu i’r gyfres hyd yn hyn. Efallai fod hyn yn profi nad wyf i bellach yn ddysgwr, ond doedd hi ddim yn hawdd i mi gael blas ar Modrybedd Afradlon yn syth. Roedd y brawddegau a’r tudalennau cyntaf yn darllen yn rhy undonog i gydio yn fy nychymyg. Hwyrach mai dyma oedd bwriad yr awdur er mwyn arwain y dysgwr amhrofiadol i mewn i’r iaith yn araf bach. Gwaetha’r modd, mae Mihangel Morgan yn anghofio ei fod e’n ysgrifennu i ddysgwyr – neu yn ystyried eu bod yn barod am rywbeth mwy blasus nawr – wrth iddo agor y drws i fyd hudol dau deulu go anghyffredin. Mewn llai na chant o dudalennau mae Morgan yn llwyddo i ddatblygu cymeriadau rhyfedd ond cyfarwydd. Mae modrybedd gan bawb, ond mae modrybedd Marc, y bachgen yn ei arddegau sy’n adrodd y stori, yn mynd ar daith o hwyl a sbri sy’n gwneud ffyliaid o’r heddlu gan ddifyrru’r genedl ar yr un pryd. Nid ydynt yn cael eu dal ychwaith, a nhw sy’n penderfynu pryd mae’r daith yn dod i ben, pan fo bywyd un ohonynt yn tynnu at ei derfyn. Mae’n anhygoel sut mae Morgan yn llwyddo i drawsblannu themâu llenyddol rhyngwladol i Gymru. Mae ‘Anti Bobi’ (ar y clawr) sy’n gwisgo siwtiau dyn ac yn smygu bron yn ddi-baid, yn hollol gredadwy. Mae’r elfen Gymreig yn cydweu’n hwylus gyda themâu mwy cyffredin y cyfnod – o’r Capel i Culture Club, fel petai – i greu patrwm lliwgar, anhygoel. Os ydych yn hoff o wylio’r rhaglenni ‘Wyt ti’n cofio...’ ar y teledu, byddwch yn mwynhau darllen y stori hon. Mae hi’n llawn atgofion melys o adeg crysau ffrili a sbectols haul mawr y New Romantics. Mae iaith y llyfr yn adlewyrchu cynefin ieithyddol yr awdur, de Cymru, ac mae’n bleserus iawn i’w darllen. Mae’r eirfa ar waelod pob tudalen yn esbonio geiriau anghyfarwydd i’r dysgwyr amhrofiadol. Ac ar ôl bod yn snobyddlyd am yr eirfa ar y dechrau, es i ymlaen i ddysgu gair neu ddau newydd yn nes ymlaen yn y stori! Ar ben popeth arall mae’r stori yn ei gyflawni, mae’n llwyddo i gyfleu darlun o ddiwylliant ac iaith y cymoedd mewn ffordd hollol adloniadol gan roi tafodiaith yr ardal yn ei chynefin. Dw i ddim eisiau ysgrifennu gormod am y stori – darllenwch a mwynhewch – mae’n em, dysgwr neu beidio!